Dobre Panie, Dobrzy Panowie

Późny wieczór. Dzwoni Dobra Pani z Krakowa. Siedziała w kawiarni i przez okno zobaczyła marznącego człowieka siedzącego na murku. Anglik tym razem, na swoje nieszczęście, zresztą. Bez pieniędzy, zagubiony, bezdomny. Pani wynajęła taksówkę, która parę godzin jeździła po mieście próbując umieścić człeka/Angol też człowiek/ w noclegowni lub schronisku. Oczywiście bez skutku. W końcu trafił do nas, na korytarz, bo miejsc nie ma. Nazajutrz tenże sam taksówkarz/cały czas na koszt Dobrej Pani/, zawiózł gościa do konsulatu brytyjskiego. I tu- jeśli można się cieszyć, że inni są gorsi, to ten przypadek. Chłopu nie pomogli, radzili, żeby jechał do ambasady. W Warszawie. Za co? Poza tym weekend.

Często dzwonią do nas polskie konsulaty w sprawach bezdomnych Polaków. Rozumiem, że w analogicznej sytuacji Polacy są jednak bardziej ogarnięci i nie zostawiają człowieka na ulicy, lecz szukają rozwiązania. Oczywiście tego człowieka, który się do nich zgłosi po pomoc. Ufam, że tak jest.

A swoją drogą Pani Dobra nie może się otrząsnąć ze zdumienia, że “nie ma miejsca w gospodzie” dla bezdomnego człowieka z ulicy. No, właściwie jest, ale dla “swoich”. Z meldunkiem, decyzją, polskim obywatelstwem itd. Jej komentarz: “tyle się mówi, żeby nie być obojętnym, kiedy człowiek może zamarznąć. No to nie byłam. Tylko co dalej?” Ano, wytłumaczyłam Pani, dalej jest już system. System człowieka nie widzi. Choć system wymyślają i obsługują ludzie, to nie są to widać dobre panie i dobrzy panowie.

Pana Jezusa od Narodzin też nie widział ówczesny system. Dziś pewnie skończyłby w sierocińcu, odebrany z rodziny z powodu warunków/wersja w krajach zamożnych/, utonął w morzu lub zginął w trakcie ucieczki do Egiptu z rąk licznych walczących ze sobą grup, uciekając przed Herodem /wersja w krajach objętych wojnami i głodem/.

Poza systemowo zaś szaleństwa mikołajkowe odbyły się w brwinowskim domu dla matek z dziećmi. Impreza trwała 3 dni! A bywa tam też spotkanie z Jezusem-jak to w Nazarecie. W kaplicy na adoracji dzieciaki, mamy, żaden tam idealny ład. A kto w domu ma Pana Jezusa? Tylko my, biedacy.

• 

• 

I oczywiście też w domu dla chorych, bo to ich patron. Jedzenia, prezentów po kokardę. Dzięki oczywiście Dobrym Paniom i Panom.

• 

• 

• 

• 

I tak sobie myślę, że wielu ludzi daje się uwieść niezawodności systemów i instytucji, które z nazwy mają czynić nasze życie lepszym, wspierać. Rezygnują z dobroci osobistej. Ta może kosztować. Kasę- na taksówkę na przykład, ale także nieprzyjemności w pracy, ostracyzm, wręcz wrogość. Czasem życie.

Dobroć ratuje świat. Bóg jest dobrocią. Czy nie kochamy czaru Świąt Bożego Narodzenia z tęsknoty za dobrocią? Przebaczeniem, pokojem, ciepłem miłości i przyjaźni? No to zróbmy to. Od zaraz. Przebaczmy, nie dokopujmy, nie opluwajmy, gódźmy zwaśnionych, bądźmy wierni w miłości i przyjaźni.