Pipi przyjechała na kilka dni, żeby mnie uwolnić od Artura, przynajmniej częściowo. Nie, żebym nie kochała hrabiego, ale dobrze, jak chwilę kogoś innego pomęczy i pojęczy oraz ów ktoś serwuje jedzonko, ogląda z nim filmy i pilnuje, żeby krzywda się nie stała w czasie ataku padaczki. Mogę bez stresu pozałatwiać sprawy i nawet śpię w innym pokoju. Robi to także Tomek, zwany Małym, choć ksywka nie ocenia wzrostu, lecz identyfikuje spośród trzech Tomków. Jest Duży, Średni i Mały. Ten ostatni jest po prostu normalnego wzrostu, pozostali wyrośli ponadprzeciętnie. Tomek Mały pomaga mi przy Arturze na co dzień, więc też ma wolne.
Kiedy dziecko jest sprawne, to z biegiem czasu opieka rodziców staje się mniej konieczna, aż do samodzielności. W przypadku
